Sinder koniler, sinderleri andıran piroklastik malzemelerden oluşmuş küçük, dik kenarlı volkanlardır. Piroklastik malzemeler püskürdükleri bacanın etrafında biriktiğinde oluşurlar. Sinder koniler köşeli piroklastik malzemenin miktarına bağlı olarak değişen eğim açısı 33°‘ye kadar çıkan, nadiren 400 metreden yüksek, oldukça küçük volkanlardır. Bu küçük volkanların birçoğu büyük, tabak biçimli bir kratere sahiptir ve lav akmaları çıkardıklarında genellikle dağların alt yan tabanlarını yararlar. Tüm sinder koniler oldukça konik olmakla birlikte simetrileri neredeyse mükemmel simetrikten, etkin rüzgarların piroklastik malzemeyi bacanın rüzgaraltı kısmında daha fazla biriktirdiğinde oluşumlara kadar değişir.
Birçok sinder konisi, büyük volkanların kalderalarının içinde ya da yanlarında oluşmaktadır. Özellikle bazalt lav akıntısı alanlarında son etkinlik evrelerini gösterir.
Oregon‘da, Krater Gölündeki Wizard Adası, Mazama Dağı zirvesinin çöküp bir kaldera oluşturmasından sonra oluşmuş küçük bir sinder konisidir. Sinder koniler özellikle New Mexico ve Arizona gibi Kayalık Dağlar‘ın güney ayeletlerinde yaygın olup diğer birçoğu Kaliforniya, Oregon ve Washington‘da bulunur.
Sinder konilerde püskürme etkinliğinin ömrü oldukça kısadır. Örneğin 20 Şubat 1943‘te Meksika‘da bir çiftçi mısır tarlasındaki bir çatlaktan yayılan dumanları görürken bir kaç dakika sonra kül ve sinderler püskürmüştür.
Bir ay içinde 300 metre yüksekliğinde bir sinder koni oluşmuştur. Lav akıntıları sonradan Paricutin adını alan yeni volkanın yanlarını yararak çıktı ve yakındaki iki şehri kapladı. Etkinlik 1952‘de sona erdi.
1973‘te İzlanda‘nın, Heimaey adasındaki Vestmannaeyjar kasabası yeni bir sinder konisi tehdidiyle karşılaştı. 23 Ocak‘da başlayan ilk püskürmeden sonraki iki gün içinde çevresindeki alandan yaklaşık 100 metre yükseklikte Eldfell adlı bir sinder konisi oluşmuştu.
Volkandan çıkan piroklastik malzemeler kasabanın bazı bölümlerini gömerken Şubat ayında kütlesel aa lav akıntısı kasabaya ilerlemekteydi.
Lavın ilerleyen ucu 10 ile 20 metre arasında değişen kalınlığa sahipken orta kısmın kalınlığı 100 metreye kadar çıkmıştı. Vestmannaeyjar sakinleri akıntının yönünü çevirmek için deniz suyunu lav akıntısının ilerleyen ucuna püskürttüler.
Gerçekten de akıntı döndürülmekle birlikte kasaba sakinlerinin çabalarının ne derece etkili olduğu belli değildi; yalnızca şanslıydılar.