Likit limit, bir kaç yöntemle belirlenebilir. Bunlardan biri, Casagrande yöntemidir. Bu yöntemde Casagrande tarafından önerilen, standart likit limit aleti kullanılır. Aşağıdaki resimde görülen alet ve yöntemlerle gerçekleştirilir.
Alet, kolu döndürüldüğünde, sert bir lastik blok üzerine, 10 milimetre yükseklikten düşen yarım küre biçimde metal (pirinç, sarı), düzgün iç yüzeyli bir tas kaptan oluşur.
Likit limit belirlenecek zeminden bir miktar alınarak kurutulur ve tanelenir. Tanelenmiş kuru zemin, içindeki iri taneleri uzaklaştırmak için 40 No’lu elek (0,425 milimetre)’den elenir. Elekten geçen zeminden bir miktar alınarak, porselen gibi bir tas kaba konulur, üzerine bir miktar damıtık su serpilir. Bir spatula (ucu yuvarlak bir bıçak) ile iyice karıştırılarak yoğurulur. Yoğurulan zeminden bir miktar alınarak, aletin tasına yerleştirilir ve üzeri düzlenir.
Standart bir oyuk (yarık) açma bıçağı ile tastaki zemin ikiye bölünür. Oyuk ters bir yamuk biçimli enkesite sahip olup tabanı 2 milimetredir. Aletin kolu, saniyede 1 dönüş olmak üzere, düzgün bir şekilde çevrilir ve bir yandan da, döndürme (vuruş) sayıları sayılarak not edilir. (Elektrikli aletlerde döndürme ve sayma otomatik olarak yapılır)
Döndürme işlemi ile içinde bir oyukla iki kısma ayrılmış zemin bulunan kap, 10 milimetre yükseklikten, standart sertlikteki bir lastik – plastik blok üzerine düşer. Bu düşme etkisi altında, zeminin iki parçası kayarak, birbirine kavuşmak ister. Bunların birbiriyle birleşmesinin yaklaşık 10 milimetre kadar olduğu durum gözlenerek, bu anda döndürmeye son verilir ve başlangıçtan itibaren yapılan vuruş sayısı kaydedilir (N). Zeminden bir miktar alınarak su içeriği (w) belirlenir. Aynı işlem, zemine artan miktarlarda su katarak, değişik su muhtevalarında tekrarlanır.
Deney sonuçları yatayda vuruş (döndürme) sayıları N (logaritmik), düşeyde su muhteveları (w) olan bir eksen takımında işaretlenerek, noktalardan yaklaşık bir doğru geçirilir. Aşağıdaki resimde belirtilerek şeklini ve grafiğini görebilirsiniz.
Yukarıdaki bu grafikte , 25 vuruşa karşılık gelen su içeriği, o zeminin likit limiti olarak belirlenmiş olur.
Likit limit, tek nokta yönteminde, bir tek deney yapılarak da yaklaşık olarak belirlenebilir. Yapılan araştırmalarda (Mohan, 1959), şu bağıntı verilmiştir;
w: Tek deneye ait su içeriği
n: Tek deneydeki vuruş sayısı
t: 0,068 ile 0,121 arasında değişen bir sayı olup, vuruş sayısı 20 ile 30 arasında ise 0,1 olarak alınabilir. Bu sayı bazı Doğu Karadeniz killeri için 0,112 olarak önerilmektedir (Önalp ve Kılıç, 1994).
Likit limit, statik koni penetrasyon yöntemi ile de belirlenir. Bunun için aşağıdaki fotoğrafa bakarak koni penetrasyon yöntemini anlamaya çalışabilirsiniz.
Koni penetrasyon yönteminde, belli kütledeki (80 gram) bir konik uç, 5 saniye süreyle, bir kap içine doldurulmuş yaş zemine batmaya bırakılır. Batma miktarı, mikrometre ile ölçülür. Zeminin su içeriği belirlenir. Deney, değişik su içeriklerinde tekrarlanarak su içeriği – batma (penetrasyon) miktarı ilişkisi çizilir. Yukarıdaki resimde bunun örneğini görebilirsiniz. Bu şekilde, 20 milimetrelik batmaya karşılık gelen su içeriği, zeminin likit limitini verir.