Düşey kesitte gözlenen bir toprağın, her biri diğerinden doku, yapı, bileşim ve renk açısından farklılık gösteren ayrı katmanlar yada toprak düzeyi vardır. Düzeyler yukarıdan aşağıya O, A, B ve C adını alırken düzeyler arasındaki sınırlar keskin olmaktan çok geçişlidir. Toprağı oluşturan süreçler yüzeyde başlayıp aşağıya doğru işlerken üstteki toprak katmanı, ana malzemeden ve alttaki katmanlardan daha çok bozunmuştur.
O düzeyi yalnızca birkaç santim kalınlığında organik maddeden oluşur. O düzeyinin üst bölümünde bitki kalıntıları açıkça tanınabilirken alttaki bölüm humustan oluşur.
Üst toprak da denilen A düzeyinde, alttaki B ve C düzeylerinden daha çok organik madde vardır ve bitki kökleri, bakteriler, mantarlar ve solucan gibi hayvanların kendini belli eder. İpliksi toprak bakteriler yeni sürülmüş topraklara kendi toprağımsı kokusunu yayar. Uzun bir zaman döneminde gelişmiş topraklarda A düzeyi çoğunlukla killer ve kuvars gibi kimyasal açıdan duraylı mineraller barındırır. A kuşağı boyunca süzülen sular var olan çözünebilir mineralleri çözer ve yıkanma denilen bir süreçle bunları toprağın daha alt düzeylerine taşır. Bu yüzden A düzeyi aynı zamanda yıkanma kuşağı olarak da bilinir.
B düzeyi ya da alt toprak, birkaç canlıyı ve A düzeyinden daha az organik madde barındırır. A düzeyinden yıkanarak gelen çözünebilir mineraller düzensiz kütleler halinde biriktikleri için B düzeyi, birikme kuşağı olarak bilinir.
A düzeyi aşınmayla gitmiş ve yerine B düzeyi açığa çıkmışsa bitkiler de gelişmez ve B düzeyi killi ise toprak diğer toprak düzeylerine göre kurak dönemlerde daha sert ve yağışlı dönemlerde daha yapışkan olur.
En alt toprak katmanı olan C düzeyi, giderek bozunmamış ana malzemeye geçen kısmen bozunmuş ana malzemeden oluşur. A ve B düzeylerinde ana malzemenin bileşimi ve dokusu artık tanınamayacak ölçüde tümüyle bozunmuştur. Tersine C düzeyinde ana malzemenin kayaç parçaları ve mineral taneleri özelliklerini korurlar. C düzeyinde az miktarda organik madde bulunur.