Kıvam ile kohezyonlu zeminlerde, zeminin sertlik ve yumuşaklık durumu belirtilir. Bu durumlar, böyle zeminlerin taşıma gücü gibi özelliklerini etkiler. Zeminin su içeriğine bağlı olan bu durumlar; kabaca yumuşak, orta sert, sert gibi adlar alırlar. İnce taneli (kohezyonlu) zeminler, su katılıp yoğrulduklarında, plastik özelliği gösterirler (plastik zeminler). Plastiklik veya plastisite, ince taneli zeminlerin bir özelliği olup; kırılmadan şekil verilebilmeyi ifade eder. Bu özellik, kum, çakıl gibi iri taneli ve taneleri arasında yapışma veya çekme kuvvetleri olmayan zeminlerde görülmez (plastik olmayan zeminler, NP).
İnce taneli zeminler, su muhtevalarına göre, çeşitli durumlarda olabilirler. Böyle kuru bir zemine gittikçe artan miktarda su katılıp yoğrulduğunda, hacmi bir miktar artar ve zemin sırayla şu durumlara sahip olur: Katı durumu (sert), yarı katı durum (orta sert), plastik durum (yumuşak), likit (süspansiyon, sıvı) durum. Aşağıdaki fotoğrafta bu durumların şeklini görebilirsiniz.
Likit durumda, zemin bir sıvı gibi yavaşça akabilir. Plastik durumda; kırılma, çatlama olmaksızın zemin istenilen şekil kolayca verilebilir. Yarı katı durumda, zemine istenilen şekil zorlukla verilir, zemin çatlar. Katı durumda, zemine şekil verilemez, şekil verilmek istendiğinde ise kırılır.
Tersine likit durumdaki zemin, tedrici olarak kurutulursa, zemin sırayla; plastik, yarı katı ve katı durumlara sahip olur ve gittikçe hacmi bir miktar azalır. İsveçli Atterberg (1911), bu durumları ve bunları ayıran sınır su muhtevalarını tanımladı. İşte bu sınır su muhtevalarına, Atterberg limitleri veya kıvam (konsistans) limitleri (sınırları) denilir. Kıvam limitleri şunlardır: Lkit limit, plastik limit, rötre (büzülme) limiti.
Likit limit (WL veya LL): Plastik ve likit durumları birbirinden ayıran sınır su içeriğidir. Başka bir deyişle, zeminin kendi ağırlığı altında akabileceği en düşük su içeriğidir.
Plastik limit (Wp veya PL): Plastik ve yarı katı durumları birbirinden ayıran sınır su içeriğidir. Diğer bir deyişle , zeminin el altında cam bir yüzey üzerinde, çubuk haline getirilirken çubukların çapları yaklaşık 3 milimetre olduğunda kopmaların meydana geldiği durumdaki su içeriğidir.
Rötre (büzülme) limit (Ws veya WSL): Daha fazla su kaybının, zeminin hacminde artık bir azalma meydana getirmediği en büyük (maksimum) su içeriğidir. Dİğer bir tanımla, zeminin suya tam doygun olabildiği en düşük su içeriğidir.
Kıvam limitleri deneysel olarak belirlenebilirler.
Yorumlar kapalı, ancak trackbacks Ve pingback'ler açık.